Friday, October 13, 2017

කළු බණ්ඩාර සම්මුඛ වීම හෙවත් මහිලාවංශය



”වැසිකිළි ගොඩ අදින්නා සේ ඇතුළු මනස හෙළි කිරීමේ අර්ථය කුමක් දැ” යි වරක් හේන්පිටගෙදර ඥානසිහ හිමියෝ සාහිත්‍යයේ අර්ථය ප‍්‍රශ්න කළහ. මේ වනාහි සාහිත්‍යයත් බෞද්ධ ආකල්පයත් සම්මුඛ කරවන කදිම ප‍්‍රශ්නයකි.
මතුපිටින් කියවන කල සදාචාරවාදි ලෙස හැඟී යා හැකි මේ ප‍්‍රශ්නයෙන් ඇත්තෙන් ම ඉඟි කරන්නේ, බෞද්ධ ආකල්පය කිසි සේත් සදාචාරවාදි නො වන බව යි. ඇතුළු මනස පහන් පැලක් නොව වැසිකිළි වලක් බව ඉන් අවධාරණය කෙරේ.

මේ වැසිකිළි වල ගොඩ ඇදීමෙන් තොර ව ලබාගත හැකි ඥානයක් බුදුසමය විසින් දිරි ගැන්වෙන්නේ නැත. එසේ ගොඩ ඇදීම අරබයා ථෙරවාද සහ මහායාන සම්ප‍්‍රදායන් අනුගමනය කරන තාක්ෂණ ක‍්‍රම වෙනස් ය. ග‍්‍රන්ථකරණය දිරිගැන්වුණු මහායාන සම්ප‍්‍රදාය තුළ, ‘කියවීම‘ ඒ සඳහා සුදුසු ක‍්‍රමයක් හැටියට නිර්දේශ කරනු ලැබිණ. ඇතැම් මහායාන යතිවරුන් විමුක්තිය ලැබුවේ සූත‍්‍ර ග‍්‍රන්ථ කියවමින් උන් අතරයැ යි කියැවේ. ථෙරවාද සම්ප‍්‍රදාය පොත් ගැන විශ්වාසය තැබුවේ නැත. එහි ලා පොත අවශ්‍ය වූයේ, භක්ති මාර්ගයක් හැටියට මිස, ඥාන මාර්ගයක් හැටියට නො වේ.සාහිත්‍යය හරහා ඇතුළු මනසට පිවිසීම සෙන් සම්ප‍්‍රදායේ මෙන් ම වජ‍්‍රයාන සම්ප‍්‍රදායේ ද සුලබ ය. සෙන් සම්ප‍්‍රදාය ඍජු අත්දැකීම් සාහිත්‍යයක් ද වජ‍්‍රයාන සම්ප‍්‍රදාය රූපක බහුල සාහිත්‍යයක් ද යොදාගනී.වජ‍්‍රයාන සම්ප‍්‍රදාය තුළ ඇතුළු මනස හෙළි කිරීමට රූපක ලෙස ලිංගික සංකේත ද උදවු කරගැනේ. බෞද්ධ සම්ප‍්‍රදායන්හි බොහෝ විට අප මේවා දකින්නේ වජ‍්‍රයානික මුද්‍රා තුළ වුවත්, මේ ලිංගික සංකේත ඇසුරින් නිපන් සරු සාහිත්‍යයක් ද තිබ්බතය සතු ව ඇත. 

මහිලාවංශය මේ අර්ථයෙන් වජ‍්‍රයාන ආඛ්‍යාන සම්ප‍්‍රදායට නෑකම් කියයි. එය රූපක -ලිංගික සංකේත ඔස්සේ කිසියම් ආධ්‍යාත්මයක් තුළට පිවිසෙයි.

උදක් ම ආධ්‍යාත්මික අරමුණු සහිත ව නවකතා රචනා නො වේ. අර වැසිකිළි වළ සමග වටපිටාව ද ගොඩ ඇදීම සාහිත්‍යකරුවාගේ කටයුත්තකි. මහිලාවංශ කතුවරයා, එම වැසිකිළිය පිහිටි ඉඩමේ හතරමායිම ද එහි රහස් ද වැලලූ මිනී ද නිදන් ද යන සියල්ල ගොඩ ඇද දමයි. එසේ වුව ද තවමත් එහි කේන්ද්‍රය වශයෙන් බෙහෙවින් දුගඳ හමන පුද්ගල විඥාන වැසිකිළිය වෙයි. සමූහ විඥානය එයට අමුද්‍රව්‍ය සපයන ගෙබිම - ඉඩම යි. මේ නිසා එය භෞතිකවාදි හෝ සදාචාරවාදි නිශ්චායක තුළ කියවාගත නො හැකි කෘතියක් වෙයි.

තිබ්බත සාහිත්‍යයේ එන උමතු යෝගි දෘග්පා කුන්ලේගේ කතා (කීත් ඩෝමන් විසින් ඉංග‍්‍රිසියට පෙරළන ලදි) ද එබඳු ය. ඔහු යක්ෂයන්ට සිය ඍජු වූ ලිඟුව පායි. යෝගිනින්ගේ යෝනි සමග ක‍්‍රීඩාවෙහි යෙදෙයි. සිය අධෝවාතයන් අත්ලට කැටි කොට, ආරාමයේ ලාමාවරුනට දක්වයි.

වජ‍්‍රයානය යනු, සත්‍යය දැකීමට නම් සියලූ සදාචාරවාදයන්ගෙන් - බාහිර ලෝකයේ දෘඪ මිනුම්වලින් ගැලවිය යුතු බවට බුදු සමයේ එන කේන්ද්‍රීය ඉගැන්වීම පදනම් කොටගත් ව්‍යවහාරික සම්ප‍්‍රදායකි. ලිංගික සහ සමාජ සදාචාරයන්ට අනුගත නො වන දෘග්පා කුන්ලේගේ චර්යා - මනෝ දර්ශන යනාදි සියල්ල, අර සදාචාරවාදයෙන් කැඩෙන්නටත්, හොඳ-නරක වන් සියලූ ද්වයතාවන් අරබයා උපේක්ෂාසහගත වන්නටත් අපට උදවු වෙයි.

කවර බෞද්ධ සම්ප‍්‍රදායක වුව මූලික වන්නේ මනස ය. එ ද, පුද්ගල මනස ය. වජ‍්‍රයානික ලිංගික සංකේත සහ ඒ සබැඳි සාහිත්‍යය යොමු වන්නේ පුද්ගල මනස සමග කරන සංග‍්‍රාමයකට ය. අනෙක් අතට, සෑම සත්ත්වයකු තුළ ම බුද්ධාංකුරය ඇතැ යි මහායානයේ එන මූලික ප‍්‍රකාශය තුළින්, ඔබේ මනස - මගේ මනස යන ද්වන්ධය, විවිධාංගීකරණය අහෝසි කොට දමයි.‘පුද්ගල‘ මනස ‘ස්වාත්මය‘ ලෙස වැඞීමට තිබෙන අනතුර ඉන් අවුරා දැමේ. එවිට අරගලය ඇත්තේ මනුෂ්‍ය, තිරශ්චීන, නේරයික, දිව්‍ය හෝ පේ‍්‍රත යන කවර වේශයක් තුළ, කවර නාමයක් තුළ හෝ සැඟවී සිටින ‘පොදු‘ සතුරකු සමගිනි. විමසන්නට ඇත්තේ පොදු වූ යමකි. ඇද දමන්නට ඇත්තේ පොදු වැසිකිළියකි.

වජ‍්‍ර යෝගියා පුද්ගලයෙකි. ඔහු කිඳා බසින්නේ ස්වකීය ආධ්‍යාත්මයට ය. සාහිත්‍යකරුවා ද පුද්ගලයෙකි. එහෙත් ඔහුට ස්පර්ශ කරන්නට සිදු වන පරාසය පළල් ය. දේශපාලන සමාජ අර්ථයන් පිණිස සාහිත්‍ය කෘතියක සැලකිය යුතු ඉඩක් හිමි වේ. මේ නිසා ඔහුට කිඳා බසින්නට සිදු වන්නේ බෙහෙවින් පුළුල් වූ සමාජ ආධ්‍යාත්මයකට ය. 

නළයක පළල් තැනකදී වතුර ගලන වේගය අඩු වන්නේ යම් සේ ද, පළල් ක්ෂේත‍්‍රයක් කියැවීමේදී තියුණුකම අඩු වේ. මේ නිසා සාමූහික ආධ්‍යාත්මයක් පොතකට ගෙන එන සාහිත්‍යකරුවාට වජ‍්‍ර යෝගියා සේ සියුම් වන්නට බැරි ය. ගොරහැඩි ආධ්‍යාත්මයක් පිටුවලට ගෙන ඒමේ දී ඒ පිටු ද ගොරහැඩි විය යුතු ය.
කතුවරයා ජය ගන්නේ, චෛතසික කියැවීම කේන්ද්‍ර කරගත් සාහිත්‍ය ක‍්‍රමයක්, සමූහ ආධ්‍යාත්මය කියැවීමට යොදාගැනීමේ අභියෝගය යි.

යථාවාදි ආඛ්‍යානය වලංගු නො වන තැනින් උපදින්නේ අභූතරූපී (absurd) ව්‍යාකරණය යි. රීතිය අතින් මහිලාවංශය ස්ථානගත වන්නේ අභූතරූපි නාටකය සහ නවකතාවේ ඡේදන කලාපයක ය. ජෝන් ස්ටෙයින්බෙක් Burning Bright වැනි ප්‍රබන්ධ හරහා කෙටි නවකතාව නාටකය සමග ඡේදනය කරවී ය. මහිලාවංශ රීතිය තුළ, දීර්ඝ නවකතාව අභූතරූපි නාටකය සමග ඡේදනය වේ.
මහිලාවංශය යනු අපගේ වංශකථාව යි. අපගේ අර්බුදයේ ප‍්‍රකාශනය යි. අප මුහුණ පා සිටින ඒ අර්බුදයේ රෝගබීජය සොයාගත හැක්කේ අපගේ සමූහ ආධ්‍යාත්මය - අවිඥානය තුළින් මිස, භෞතිකය හෝ කාය චර්යා තුළින් නො වේ. කතුවරයා විඥානයේ අභූතරූපි භාෂාව යොදාගන්නේ එහෙයිනි.

විඥාන ව්‍යාකරණය තුළ, විජය - කුවේණි - එළාර - ගැමුණු යනු සොහොන් හදා පොළොවට යට කර දැමුව පංචස්කන්ධ නො වේ. ඔවුහු අපගේ ආශාවන්ගේ - අභිලාෂයන්ගේ වර්ණ තවරාගනිමින්, අප හා නිරන්තර කථනයේ යෙදෙන සජීවි මිනිස්සු ගැහැනු වෙති. එම ව්‍යාකරණය තුළ, ඉතිහාසය යනු, ඔරලෝසු කටුවෙන් මිනුම් කර වෙන් කළ එකක් නො වේ. ඔරලෝසු කටුවේ නැගී ඉතිහාසය සොයා යන්නාට, වට දෙදහසක් ගිය ද කුවේණිය හමු වන්නේ නැත. මහිලාවංශය රේඛීය නො වූ කාලාවකාශයක අප රැගෙන යමින්, කුවණ්ණාවන් ද සුවණ්ණාවන් ද අපට සම්මුඛ කරවයි.


‘කුවණ්ණ ලාක්ෂණිකය‘ කේන්ද්‍ර වීම හෝ ග‍්‍රන්ථනාමය නිසා ස්ත‍්‍රිය හෝ ලාංකේය ස්ත‍්‍රිය පිළිබඳ වෘත්තාන්තයකැ යි යමකු වටහාගැනීමට ඉඩ තිබුණ ද, මහිලාවංශය යනු තද පුරුෂ දෘෂ්ටියකින් ලියැවුණු කෘතියකි. ස්ත‍්‍රියගේ චෛතසික කියැවීමට වුව එහි වෙන් කොට ඇත්තේ අල්ප ඉඩකි. කුවණ්ණා ලාක්ෂණිකයට වඩා සිත්කලු ලෙස එහි ස්ථානගත කර ඇත්තේ සිංහල පුරුෂාධ්‍යාත්මය හඳුනාගැනීමෙහි ලා කදිම රූපකයක් වන ‘කළු බණ්ඩාර‘ ලාක්ෂණිකය යි.

මහාවංශය විසින් හඳුන්වා දෙනු ලැබූ, නිදහස් අරගලය විසින් උත්කර්ෂයට නංවනු ලැබූ ආර්ය සිංහල ප‍්‍රවාදයේ එන මහ රික්තයට, මහිලාවංශය, කළු බණ්ඩාර ප‍්‍රවාදය යෝජනා කරයි. අප ඉතිහාසයේ එන හැටියට, කළු බණ්ඩාර යනු ස්වදේශිකයෙකි. බලපුලූවන්කාරයෙකි. රාග චරිතයකි. ශ‍්‍රී මහා බෝධි ආරක්ෂක ප‍්‍රධානින් වූයේ, පාඨලීපුත‍්‍රයෙන් ආ ජුතින්ද්‍රගුප්ත සහ ස්වදේශික කළු බණ්ඩාර ය.
අධිපති සම්ප‍්‍රදාය විසින් පුන පුනා ජුතින්ද්‍රගුප්තට ම පවරනු ලැබුව ද, පාඨලීපුත‍්‍ර ලාක්ෂණිකය හා සමපාත නො වන මහා කලාපයක් සිංහල පුරුෂයාගේ අවිඥානයේ තිබේ. මහිලාවංශය හරහා, ජුතින්ද්‍රගුප්තට කළු බණ්ඩාර සම්මුඛ වෙයි. ද්වේෂ චරිතයාට රාග චරිතයා සම්මුඛ වෙයි. එනම්, අපට අනෙකා ද අප ද යන දෙදෙනා ම සම්මුඛ වෙති.
එසේ සම්මුඛ වීමේදී, ඒ කාට වුව අපට ජීවත් වන්නට සිදු වන වටපිටාවෙන් ගැලවෙන්නට නො හැකි වෙයි. ස්ත‍්‍රී යට ඇඳුම් විසින්, ස්ත‍්‍රී ශරීරයට පවා අත පොවා ගත නො හැකි වූ පිරිමි අවිඥානයේ ගැඹුරු අඳුරු තැන් ස්පර්ශ කරනු ලැබ ඇත. දෘෂ්‍ය කවිය විසින් ශ‍්‍රව්‍ය කවිය ද, දෘෂ්‍ය කාමය විසින් ස්පර්ශ කාමය ද යටපත් කර ඇත. උපකරණ සියුම් වන විට භාවිතාව ඕලාරික වි ඇත. කවර ඓතිහාසික සත්තාවකට වුව තාක්ෂණික ධනවාදයේ මේ අර්බුදයෙන් නො මිදී වර්තමානයේ ස්ථානගත වන්නට නො හැකි ය. රේඛීය නො වන කාලාවකාශයක, සමූහ පුරුෂවිඥානයක කුවේණිය ස්ථානගත කරන විට, ඇගේ තනපටයේ හැඩය නො තකා සිටින්නට බැරි එහෙයිනි.
සමූහ ආධ්‍යාත්මයේ සැඟවුණු හැඩ නිල හඳුනාගැනීමෙහි ලා මහිලාවංශය ප‍්‍රබල රූපක සහ සමපාතකිරීම් ගෙන එයි. ඒ සඳහා කතුවරයා තමාට අනන්‍ය විලාසයෙන් වෛකල්පික ඉතිහාසයෙන් බොහෝ අමුද්‍රව්‍ය ගනී. ප‍්‍රධාන ධාරාවේ ඉතිහාසය සේ ම, වෛකල්පික ඉතිහාසය ද සංගත නො වේ. ලමැණි වංශය, ස්වදේශිකත්වය සහ අභයගිරිය සමපාත කිරීම අතිශය විසංවාදි ය. අභයගිරියට වැඩි අනුග‍්‍රහ දැක්වූ ලම්බකර්ණයෝ, ජුතින්ද්‍රගුප්තගේ සැබෑ ලේ නෑයෝ වෙති. බොරලැස්ගමුවේ ජී. එච්. පෙරේරා මේ අය හැඳින්වූයේ, අප ඉතිහාසයේ සකල අර්බුදයන්ට වගකිවයුතු අහංකාර ඉන්දියානුවන් පිරිසක් හැටියට ය. භාරතීය ප‍්‍රභූ ලාක්ෂණිකයේ අනෙකා තැනීමට ලමැණි වංශය හෝ අභයගිරිය කිසි රුකුලක් සපයන්නේ නැත.
අපගේ පෞද්ගලික රුචි අරුචිකම් ටිකකට අමතක කරන්නේ නම්, මහාවිහාර භූමියෙහි බැරි නම්, අඩු තරමින් නිර්ප‍්‍රභූ චිත්තල පබ්බතය වැනි තැනක, කළු බණ්ඩාර නමැති ස්වදේශිකයා වඩා සංගත ලෙස ස්ථානගත කළ හැකි ය.

මහිලාවංශය කියැවීමට කිසියම් පූර්ව දැනුමක් අත්‍යවශ්‍යයැ යි අදහසක් ඇත. කරාටේ ඉගෙනගත් පසු සටන් කළ හැක්කේ කරාටේ දන්නා අය සමග පමණදැ යි අපි කුඩා කාලයේ සටන් කලා ඉගෙනගන්නට උනන්දු යහළුවන්ගෙන් ඇසිමු. කතුවරයා කියවූ සියල්ල කියවා තිබීම අත්‍යවශ්‍ය නො වේ. කියවා තිබෙන තරමට - කියවූ ගැඹුරේ තරමට කතුවරයා සමග සම්මුඛ වීම මනරම් අත්දැකීමක් වෙයි. කරාටේ දන්නා දෙදෙනකුගේ සටනක් බඳු වෙයි. අනෙක් අතට, සරුසාර උපග‍්‍රන්ථයන් දැනුම් ප‍්‍රශ්නයේදී උදවුවට එනු ඇත. අප විසින් වෙහෙසී හෝ තනි ව ග‍්‍රහණය කරගත යුත්තේ ග‍්‍රන්ථයේ ඓන්ද්‍රිය ව්‍යාකරණය යි. මහිලාවංශය මගහැරෙන්නේ ඒ ව්‍යාකරණය මගහැරුණොත් ය. එය චාල්ස් බුකෝස්කිගේ Women වැනි කතුවරයාගේ මහිලා ඇසුර ගැන පොතක් හෝ කාම කතන්දරයක් සේ පෙනී යන්නේ, ඒ ව්‍යාකරණය මගහැරුණු විට ය.

අනුරාධ මහසිංහ

Thursday, October 12, 2017

බොල බූරු පුතේ දුක සෝකා ඉතින් ඉවසන්




සෝබාව දේ මෙපුර සිරි විසිතුරු
බලනු මිතුරු මග පියකරු වූ
සුසුදු වළා කැරළි පලසකි මේ
මග දිග ඇතිරූ
අහස සූරන මැදුරූ

1977 දී ඇතිවූ විපරීත සමාජ ක්‍රමය පිළිබදව ලූෂන් බුලත්සිංහල සහෘදයාණන් එදා සිත්තම් කළේ එසේය. අනතුරුව අහස්කුස සිසාරා තාරාවන් ඉගිල යන්නට පටන් ගති.
ආනන්ද එස් විජයසිරි සහෘදයා මේ සිත්තම් කළේ මෙසේය


බොල බූරු පුතේ 
දුක සෝකා ඉතින් ඉවසන්
අපි යන්න යමූ 
අපි යන්න යමූ 
දෙව් ලෝකෙ බලා විගසින්
බොල බූරු පුතේ

තාරාවන් ඉගිලෙන, බූරු පුතුන් දිව්‍ය ලෝකේ  කාලකණ්ණි සමාජ ක්‍රමයක, තිරුවානා ගල් උඩ විත් ගොම රිති යට යන අබුද්දස්ස යුගයක දිවි ගෙවමු. ඒ ගැන අනාවැකි කීවුන්ද අඩුවක් නැතිව ඊටම උඩ ගෙඩි දෙති.

ඉතාලි ජාතික තෝමස් කොලෝඩිගේ ලෝක ප්‍රකට ළමා සාහිත්‍ය කෘතියක් වන පිනෝකියෝ හෙවත් රූකඩ පැංචා කතාන්දරයේ හා හාපුරා කියා පාසල් යන්නට යන පිනෝකියෝව රවටන කපටි නරියකු සහ දුෂ්ඨ බළලෙකු ඔහුගේ හෝඩි පොත විකුණා පිනෝකියෝව කානිවල් එකකට කැටුව යයි. එහිදී සෙල්ලම්ලන්තයට යන දුම්රියක නැග එහි යන පිනෝකියෝ බූරුවකු බවට පත්වේ.

ඉතාලිය තුළ සිදුවූ අධ්‍යාපනය විකුණා දැමීමේ ක්‍රියාවලියේ ආරම්භය තෝමස් කොලෝඩි නම් ඒ මහා ගත්කරුවාණන් දුටුවේ එසේය.
දැන් ඒ කපටි නරියා සහ දුෂ්ඨ බළලා මෙහි පැමිණ සිටී. ආදරණීය අම්මේ තාත්තේ, තක්කඩි වෙළෙන්දන්ගේද, විපරීත කානිවල්කරුවන්ගේද උන්ගේ අප්පා වන ලෝක බැංකුවේ සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේද කොන්ත්‍රාත්තුව මත ඔබේ දරුවා සෙල්ලම්ලන්තයට යවා බූරුවකු බවට පත් කිරීමේ කාරිය මේ කපටි නරියාත් දුෂ්ඨ බළලාත් විසින් බාර ගෙන තිබේ.

ආදරණීය අම්මේ තාත්තේ ඔබ බූරුවකු විය හැකිය. එහෙත් ඔබේ දරුවා බූරුවකු වනවාට ඔබ කැමතිද?
පිනාකියෝට පසුව සිය පියා හමුවන්නේ තල්මසකුගේ බඩ ඇතුළේදීය. මේ කොලෝඩි සහ පියා එකම ණයකරුවකු විසින් ගිල ගැනීම දක්වන සංකේතය බව විචාරකයන් විසින් විග්‍රහ කරනු ලැබීය. ආදරණීය අම්මේ තාත්තේ, ලෝක බැංකුව නම් තල්මසාගේ බඩ තුළ ඔබේත් ඔබේ දරුවාගේත් ජීවිත ග්‍රහණය වී ඇත. ඉන් ගැලවීමටවත්, සමාජ ක්‍්‍රමය වෙනස් කිරීමටවත්, ආණ්ඩු පෙරලීමටවත් දවල් සිහින දකින්නට කාලය මිඩංගු කිරීමට මේ අවස්ථාව නොවේ. මේ එළඹ ඇත්තේ ඔබේ දරුවා බූරුවකු බවට පත්වීමේ අවාසනාවන්ත ඉරණමෙන් බේරා ගන්නට ඔබට ඇති අවසාන නිමේෂයයි.

නැතිනම් ඔබට ගයන්නට වන්නේ බොල බුරු පුතේ යන දෙව්ලෝ යනකං නාට්‍යයේ ගීතයයි.


දමිල ජනයා පිළිබද සිංහල ඔබ නැගූ චෝදනා අතරින් එකක්  වූයේ දොස්තරවරුන්, උගතුන්, ඉංජිනේරුවන්, නීතිවේදින් ආදී බොහෝ දෙනෙකු දමිලයන් වීම දරා ගත නොහැකි වීමේ චෝදනාවයි.  මේ වන විට අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් විශේෂ වරප්‍රසාද දීමෙන් ඇති කළායැයි කියන එම තත්වයද  පරාජය කොට ඇත. මෙහි ඇතිවූ සියලූ මර්ධනයන් තුළදී සිංහල දෙමල භේදයකින් තොරව උගත් තරුණයන්ගේ කරදරය අහවර කෙරිණි. 89න් පසු සියලූ සාහිත්‍ය කලා සමාජ සංවාදයන්හි හිස් පුටු දකින්නට භාග්‍යය අපට හිමි විය. ගමේද නගරයේද කියා වෙනසකින් තොරව නූගත් අලජ්ජි බූරුවන් අහිනක් සහ ලූම්පන් තිරිසනුන් රොත්තක් ජනතා නියෝජිතයන් ලෙස පත් විය. සියලූ උත්තරීතර ආයතනයන් තිරිසනුන් විසින් අරක් ගැණිනි. මේ ලූම්පන් අප්පාවරුන්ට සරිලන, මේ ලූම්පන් ක්‍්‍රමයට ගැලපෙන ලූම්පන් අධ්‍යාපනයක් දියත් කිරීමට පිඹුරුපත් සැකසිණි. ජනමාධ්‍ය මේ තිරිසන්  බව ලූම්පන් බව අභිනන්දනය කරන්නට ගත්හ.

පිනෝකියෝගේ පියා ගෙපෙටෝ අසීරුවෙන් පිනෝකියෝට හෝඩි පොත මිලට ගෙන දෙයි. දරුවන් සරසවියට යවන්නට ගම්වල බොහෝ මව්පියන් ගේදොර ඉඩකඩම් උගස් කරති. නාගරික මව්පියෝ දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් සිය ජීවිත පිටින්ම උගස් කරති.
අම්මේ තාත්තේ තව දුරටත් ඔබ ඔබේ දරුවාගේ අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් ඔබේ ජීවිත උගස් තැබීමේ තේරුමක් නැත. එක්කෝ මේ කපටි නරියාටත් දුෂ්ඨ බළලාටත් උන්ගේ අප්පලාටත් එරෙහිව සටන් කරන්න. නැතිනම් ඔබේ දරුවාගේ අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් ඔබේ ජීවිතය උගස් තැබීම වහාම නවත්වන්න.

දල ජාතික නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට හයක් රටේ අධ්‍යාපනයට වැය කිරීමට කනිපින්දම් ගසන රජයක් තවමත් පාසල් පොත්වල නිදහස් අධ්‍යාපනයේ පියා යැයි සී.ඩබ්.ඩබ්. කන්නංගර ශ්‍රීමතාණන්ව විලිලජ්ජාවකින් තොරව සදහන් කරයි. දලජාතික නිෂ්පාදනයෙන් රටේ ඒ ඒ දේවලට වෙන් වන අනුපාතයන් සැසදීමට ගියහොත් ඔබගේ මුඛ පූට්ටු වනු ඇත. මෙසේ තිබියදී සිරිල් පොන්නම්පෙරුම වැනි විශ්ව කීර්තියට පත් බුද්ධිමතුන් ගැන වහසි බස් දොඩන්නටත් ඇතැමුන්ට ලැජ්ජාවක් නැත. මින් ඉදිරියට සිරිල් පොන්නම්පෙරුමලා අවශ්‍ය නැත . අවශ්‍ය බූරුවන් පමණය. බූරුවන්ට පාලනය කරන්නට බූරුවන් සිටිය විට ලෙහෙසිය.
 අප රට සාක්ෂරතාව පිළිබද පම්පෝරි කලක සිට අප අසා ඇතිමු. අප රටේ දෙමාපියන් වැඩි හරියක් සිය ආදායම වැය කරනුයේ දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය උදෙසාය. දරුවන් සේම මව්පියන්ද නොවිදිනා දුක් අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් විදිති. දරුවන්ට ළමා කාලය, සිය නව යොවුන් විය සේම දෙමාපියන්ට සිය තරුණ කාලයද මේ වෙනුවෙන් අහිමි වේ. අප රට තුළ පංති සංක්‍්‍රමණයේ ප්‍රධාන මාදිලියක් වන්නේ අධ්‍යාපනයයි.
මේ වන විට රට තුළ පංති බෙදීමක් නැතිය යන මායා දර්ශනයක් සියල්ලන්ගේ සිත් තුළ එලා තිබේ. සැබැවින්ම මෙහි අන් කවරදාකවත් නොවූ විරූ ලෙස පංති බෙදීම සිදු වන්නේ මෙකල්හිය. එවන් කලෙක පැරණි ස්ථර ක්‍්‍රමයෙන් වාෂ්ප වී නව ස්ථර බිහිව ඒ. එම නව ස්ථරයන්ට ස්ථාන ගත වන සැවොම තමන් පංති හිණිපෙතේ ඉහළින් සිටිනවාය යන මායාවෙන් අන්ධව සැරි සරති. සියළු මිනිසුන් මනුස්ස දූලි බවට පත් කරන මෙම අවධිය අතිශය සංක්‍රාන්තික වූවකි.



මරුටියක් තිබූ පමණින් ඔබ ධනපතියකුවත් ඉහළ මධ්‍යම පංතිකයකුවත් නොවේ. එම මෝහයත් මුලාවත් ඔබව ගෙන යනු ඇත්තේ පරිභෝජනවාදය තුළ, වෙළද භාණ්ඩ වන්දනාවාදය හරහා ඉතාමත්ම අනාරක්ෂිත තත්වයකටය. යුරෝපයේ කම්කරුවන්ටත් කාර් එකක් තිබේ. ධනපති හෝ සුලූ ධනේශ්වර බව මේ වනවිට ජගුවරය ලිමුසීනය කරා පොලා පැන තිබේ. බොහෝ සුළු ධනේශ්වරයන් යනු උගත් පරිපාලන හෝ සේවා සපයන කම්කරුවන්ය. කලාකරුවාගේ සහ කම්කරුවාගේ පවා වෙනස මේ වන විට ඇකී මැකී ගොස් තිබේ. මොකක් හෝ කඩ කෑල්ලක් දා ගත් පලියට සුලූ ධනේශ්වර වන්නට පුලූවන් යුගයක් අතීතයේ තිබිණි. කායික ශ්‍රමය වෙහෙසනා එයට වැටුප් ලබන්නා නිර්ධනයාය යන පැරණි සීමාව ඇකී මැකී ගොස් තිබේ. කෙසේ හෝ කේන්ද්‍රයේ අධිරාජ්‍යවාදී රටවල පුරවැසියන් නොකරන නොවැදගත් වැඩකිරීමට මනුස්ස දුලි පමණක් මේ වන විට එම රටවලට මෙවන් පරිවාරයේ රටවලින් අවශ්‍යව තිබේ. අධ්‍යාපනය ඊට සීමා වීම උන්ට සෑහේ. යුධ සමයේදී ගම් ප්‍රදේශවල පාසල්වලට ප්‍රතිපාදන සිතා මතාම කප්පාදු කරනු ලැබුවේ ගම යුද්ධයට තරුණයන් සපයන තවානක් ලෙස තබා ගත යුතු හෙයිනි.

විදේශ විශ්ව විද්‍යාලවලට හෝ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලවලට, අන්තර්ජාතික පාසල්වලට සිය දරුවන් යැවීමට සමත් පිරිසට ඇතැම් විට ඔබ අයත් වනවා වන්නට පුලූවන. එහෙත් හෙට දින ඔබේ දරුවාට ගනු දෙනු කිරීමට වන්නේ, පාලනය කිරීමට වන්නේ, මහමග ගමන් කිරීමට වන්නේ බූරුවන් සමග නම් ඒ වරප්‍රසාදිත තත්වයෙන් කුමන පලක් වේද? හෙට ඔබේ දියණිය මේ බූරුවකු අතින් දුෂණයට පත් විය හැක. ඔබේ පුතා මේ බූරුවකු අතින් මිය යන්නට පුලූවන.
තරුපහේ හෝටල්වල අහර වළදින්නෝ සිටිති. කුඩා අවන්හල්වල අහර ගන්නෝද සිටිති. තරුපහේ හෝටල්වල බුදින්නන් අනෙක් කුඩා හෝටල හෝ කුඩා අවන්හල් වසා දමන්නට කටයුතු කරන්නේවත් ,ඒවා වැසී යන තැනට කටයුතු සිද්ධ කරන්නේවත් නැත.

සියළු සත්වයෝ ආහාරයෙන් යැපෙතියි බුදුරදුන් වදාළේය. එසේම සියලූ මනුෂ්‍යයෝ අධ්‍යාපනයෙන් යැපෙති.  ඔවුන් මනුෂ්‍යයන් බවට පත් වන්නේ අධ්‍යාපනයෙනි.

ආහාරයේ සමබර බව, ගූණාත්මකතාව කෙසේ වේවා සියලූ සත්වයන්ට ආහාර අවශ්‍යය. අධ්‍යාපනයේ ගුණාත්මක බවද එවන්ය.
අධ්‍යාපනය යනු දැනුම ලබා ගැනීම පමණක්ම නොවේ. එය ශිෂ්ඨත්වය සහ මනුෂ්‍යත්වද අත්පත් කොට ගැනුමයි. එය මිනිසුන් උගතුන් කරනු පමණක් නොව මනුෂ්‍යයන්ද කරයි. නොඑසේව උගත් බූරුවන්ද සිටින බව ඇත්තය. එහෙත් නූගත් බූරුවන්ට වඩා උගත් බූරුවන්  පවා උසස්ය.
ලොව පුරා සියළු කල්හි බූරුවා එක් කාරණයක් සංකේතවත් කරන්නක් ලෙස යෙදී තිබේ. අම්මේ තාත්තේ ඔබේ දරුවාට මනුෂ්‍යාත්මභාවයක් ලබා දෙන්න. 

ලෝක ධනේශ්වරයේ විපරීත කොන්ත්‍රාත්කරු ජේ ආර් ජයවර්ධනගේ සම්පූර්ණ නොකළ කොන්ත්‍රාත්තුව එදා ඔහුට විරුද්ධ වූ ඔහුගේ මුනුබුරන් වන වත්මන් පාලකයන් විසින් ජාතික- වාම- බෞද්ධ වෙස් මුහුණක් පැළද කරගෙන යනු ලබයි. රනිල් වික්‍රමසිංහ ජාතික වෙස්මූණු පළඳන්නට එදා සමත් නොවූ නිසා ලෝක ධනේශ්වරය මෙන්ම ඔබද ඔහුව කුණු කූඩයට වීසි කොට තිබිණි. එහෙත් මේ යහපාලන මහබඹා කෝලමේ වෙස් මුහුණින්, එදා ඔබ විරුද්ධ වූ දේම දැන් ඔබගේ ආශීර්වාදය මැද ජේ ආර්ගේ මේ විපරීත මුනුබුරු කැලත විසින් රෙද්දෙන් හෝ සරුවාලයෙන් දැන් කරගෙන යනු ලබයි.
ක්‍රමය වෙනස් කිරීමවත් ආණ්ඩු පෙරලීමවත් ගැන දවල් සිහින නොදැක, ඔබ යූඑන්පීකාරයකු ජේවීපීකාරයකු සන්ධාන හෝ හෙළ උරුමකරුවකු, පෙරටුගාමී පාක්ෂිකයකු හෝ පෙරටුගාමී සමාජවාදියකු හෝ අන්කවරකු වේවා, කවර ජාතියකට කුලයකට, ආගමකට, වෘත්තියකට, පන්තියකට, තරාතිරමකට, කවර දර්ශණයකට, ගුරුකුලයකට අයත් වේවා ඔබේ යුතුකම ඉටු කරන්න. ඒ මුදලින්ද ශ්‍රමයෙන්ද, වචනයෙන්ද අන්තර්ජාලයෙන්ද, පාසලේ කාර්යාලයේ හෝ වැඩබිමේද තැබැරුමේද යන්න නොතකා ඔබේ යුතුකම ඉටු කරන්න. ආදරණීය අම්මේ තාත්තේ ඔබත් ඔබේ දරුවා බූරුවෙක් කරන්නට සදන කපටි නරියාටත්, දුෂ්ඨ බළලාටත්, උන්ගේ අප්පලාටත් එරෙහිව මේ සටනට සහාය දෙන්න.
ඔබේ දරුවා බූරුවකු බවට පත් කරන්නට කැස කවන මේ කපටි නරියාටත් දුෂ්ඨ බළලාටත් උන්ගේ අප්පලාටත් එරෙහි වීමෙන් හෝ නොවීමෙන් ඔබ බූරුවකු වන නොවන බව ඔබම තීරණය කරන්න.

ධම්ම ජාගොඩ සහෝදරයා විසින් නිර්මාණය කළ මළවුන් නැගිටිති 70 දශකයේ මුල් භාගයේදී තහනමට ලක් කෙරිණි. එහි ශීෂ්‍යයන්ට පොලීසිය විසින් දියත් කෙරෙන බැටන් ප්‍රහාරය නිරූපනය කෙරුණේ ලෝ වැඩ සඟරාවේ කවිවල පසුබිම් ගායනයක් මගිනි.

අද අද එයි මරු පින් කර ගන්නේ 
කෙලෙසද සෙට මරු නේති සිතන්නේ 
කිකලද මහසෙන් මරු ඇප වන්නේ 
කුමටද කුසලට කම්මැලි වන්නේ

එය බුදුදහමත් පීඩක පංතියේ කුලී මැරයනුත් අතර සම්බන්ධය අතිශය නිර්දය ලෙස හෙළිදරව් කළේය. පීඩක පංතියේ මර්ධන උපකරණ තවමත් එසේමය. එහි වෙස්මුහුණ ආගම බව අප පැහැදිළිවම අත් දැක හමාරය. ඒ මේ භූමිය මත ගලා ගිය පීඩිතයන්ගේ ලේ වලිනි.  


කේ. කේ. සමන් කුමාර